عباس نورزائی
سالهای 1376 تا 1396: بیست سال خشکسالی در سیستان حاکم شد، درآمد کشاورزان به حداقل ممکن رسید. بسیاری در پی رزق حلال به نقاط دیگر کشور مهاجرت کردند. هامون خشکید، ریزگردها و شنهای روان، امان مردم را برید.
سال 1397: با وجود آب در چاهنیمهها، به دلیل سوءمدیریت در دستگاههای مرتبط بخش کشاورزی استان، آب برای کشت داده شد و دیگر در مراحل بعدی آبی رها نشد و در نتیجه، قریب 60 هزار هکتار محصول زراعی از بیآبی خشک و خاکستر شدند و آخرین داشتههای مادی کشاورزان بر باد رفت.
سال 1398: سیلاب آمد. آب در چاهنیمه موجود، اما مدیران جهادکشاورزی، در تعارض رهاسازی آب در لوله یا کانال، وقتکشی کردند، کاشت گندم با تأخیر انجام شد و به دلیل ضعیف بودن محصول و نوع بذر، مورد حملهی زرچه(قارچ زنگ گندم)، اینها هم خاکستر شد بهنحوی که حتی دامها از خوردن علوفهی آن ابا داشتند.
ادامه مطلب چرا سازمان دامپزشکی، نسبت به سلامت مردم سیستان بیتفاوت است و به وظیفه ی خود عمل نمیکند؟...
ما را در سایت چرا سازمان دامپزشکی، نسبت به سلامت مردم سیستان بیتفاوت است و به وظیفه ی خود عمل نمیکند؟ دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : anoorzaei1 بازدید : 172 تاريخ : دوشنبه 10 آذر 1399 ساعت: 22:46