چرا سازمان دامپزشکی، نسبت به سلامت مردم سیستان بی‌تفاوت است و به وظیفه ی خود عمل نمی‌کند؟

1-    منطقه‌ی سیستان، فاقد میدام دام می باشد، ابتدای خیابان‌های ورودی به شهر زابل، در چند نقطه در زمین‌هایی بدون هیچ‌گونه ابنیه، نظام و نظارت بهداشتی، دام‌ها به فروش می رسند.

2-    گفته می‌شود، با توجه به محدودیت‌های فیزیکی، مالی، ورود دام زنده از افغانستان، کمتر صورت می‌گیرد، اما دلالانی سودجو با تبانی با قصابان شهر زابل، دام را در شهر زرنج افغانستان، بدون نظارت‌های بهداشتی و در وضعیت بسیار غیربهداشتی و آلوده، کشتار می‌کنند و لاشه‌ها را با قیمت نسبتاً پایینی توسط قاچاقچیان وارد شهر زابل کرده و به مردم می‌فروشند.

3-    تعدادی از قصابان نیز از ضعف اداره‌ی دامپزشکی سوء استفاده می‌کنند و دام‌های خود را در غسالخانه‌ی اموات شهر زهک، کشتار می‌کنند. روی سکویی که مرده‌ها را غسل می‌دهند، عملیات سلاخی صورت می‌گیرد و این گوشت هم به مصرف مردم شهر زابل می‌رسد.

4-    یکی از گاوداری‌های زابل که متعلق به فردی از مسئولین یک تشکل در زابل می‌باشد. نزدیک به هزار رأس گاو در آن نگهداری می‌شود، طبق اعلام مدیر اجرایی کشتارگاه صنعتی دام محمدآباد، طی نه ماه گذشته، هیچ دامی را برای کشتار به آن کشتارگاه، انتقال نداده است. این در حالی است که حمل دام زنده به نقاط دیگر کشور نیز ممنوع است و اداره‌ی دامپزشکی زابل که بزرگترین تشکیلات از نظر نیروی انسانی در منطقه‌ی سیستان در بین ادارات همتا به حساب می‌آید نظارتی بر آن ندارد یا از مقررات نظارتی خود عدول نموده است.

گفته می‌شود این دلالان نفوذ کرده در این تشکل قانونی، با سوء استفاده از عدم آگاهی دامداران، دام‌های پرواری را به صورت قاچاقی با وانت به نهبندان و سپس به سایر نقاط کشور حمل می‌کنند.

5-    در شهر زابل تعداد 29 قصابی دارای مجوز و تعدادی نیز بدون جواز، مشغول توزیع و فروش گوشت هستند. در وضع رقت‌باری داخل خیابان، دام‌هایی را که قرار است بکشند، برای رؤیت مردم به درخت می‌بندند و سپس در ملأ عام کشتار می‌کنند، خون‌ دام در جداول شهر رها و محتویات شکمبه، حامل آلودگی‌های میکروبی وضع اسف‌ناکی را به‌وجود آورده است.

این قصابان برای فرار از مقررات دامپزشکی و سود بیشتر، با سلامت مردم بازی می‌نمایند و حاضر نیستند دام‌ها را در کشتارگاه صنعتی منطقه، کشتار و گوشت کاملاً بهداشتی به مردم عرضه کنند.

6-     همین وضعیت در مورد طیور نیز مطرح است. مرغ با کامیون از شهرستان‌های دیگر توسط سالن‌داران مرغ‌فروش وارد می‌شود و به گاری‌داران توزیع کننده‌ای که در سطح شهرهای منطقه‌ی سیستان پراکنده‌اند، فروخته می‌شود.

فروش مرغ زنده و کشتار آن در خیابان و در فضای باز، با وجود بادهای 120 روزه‌ی سیستان، موجب اشاعه‌ی آلودگی‌ها و ورود آن به ریه‌های مردم این منطقه می‌شود.

7-    نظارت بر عرضه‌ی فرآورده‌های خام دامی و طیور و آبزیان، مأموریت قانونی سازمان دامپزشکی است. به نظر می‌رسد این سازمان در انجام این مأموریت مهم، دچار ضعف و رخوت اساسی هستند و فقط به صدور مجوزهای حمل دام و بخشنامه‌های گاه به گاه برای روان‌سازی قیمت گوشت در تهران، اکتفاء می‌کند.