سه دستکاری خطرناک در بستر دریاچه‌های هامون و لزوم اقدامات لازم توسط مدیران بحران و سیاسی استان

عباس نورزائی

یک دستکاری غیراصولی توسط کشور افغانستان در هامون پوزک انجام داده و آن احداث سیلبند در مقابل تخت عدالت و طلایی ایران در مسیر آبی که به چونگ خرگوشی ما سرازیر می شود، است. علت تأخیر در آبگیری چونگ های خرگوشی و مسکه ای همین مطلب است که باید در یک همکاری بین المللی با والی نیمروز، این مسیر در اسرع وقت باز شود.دستکاری دوم، احداث دایک مرزی با اهداف انتظامی توسط مرزبانی در قلب دریاچه‌ی هامون است که چندی قبل تنها قسمتی از آن باز شده است و این اقدام یکجانبه نگر، مانع حرکت وسیع و طبیعی آب دریاچه به سمت ایران است.

سومین دستکاری سابقه ای دیرینه دارد و آن اینکه در مصب زهکش شیله، انتهای دریاچه‌ی هامون، در سال های قبل با هدف ایجاد مانع برای تردد قاچاقچیان در ادامه‌ی رودخانه‌ی شیله به سمت دریاچه، کانالی حفاری شد. این کانال سرعت تخلیه ی آب دریاچه را به سمت گودی زره در افغانستان، زیاد کرد و در سال ۱۳۷۶ مشکلاتی را به وجود آورد.

بعد از این فاجعه، سازمان آب منطقه‌ای استان، اقدام به احداث سدی خاکی در منطقه‌ی «چاه الله‌داد» بر روی رودخانه‌ی شیله کرد و دو بال نیز برای آن اجرا کرد تا آب دریاچه، ماند لازم را داشته باشد و پس از آب‌گیری عرصه ی دریاچه، از قسمت سرریز این سد، آب مازاد به گودی زره و با تأنی هدایت شود.

از هم اکنون لازم است تا با توجه به سالیان گذشته از خشکسالی، از سد و دو بال خاکی آن بازدید به عمل آید و اگر در نقاطی تخریب شده، قبل از رسیدن آب هامون به آن، ترمیم شوند.